About transcription

Databasen byggjer på kyrkjeboken Voss MINI A3: 1726-1730. Heile prestegjeldet 1-376 Kronologisk ført 1726-1730, med kommunikanter, døypte og gravlagde. Kalla "dend ordinaire Kirche-Journall" som Klocheren under Præstens Inspection skulle føre.

Kyrkjesokn: Voss (Vangen), Evanger (-1891, 1969-), Uppheim (-1866) og Vinje (-1866).

Gnr. 37/7 blei overført frå Voss sokn til Evanger 1869.

Avgang: Vinje og Uppheim sokn blei i 1866 skilt ut som Vossestrand prestegjeld. Evanger sokn blei skilt ut som eiget prestegjeld 1892. Gnr. 1 i Evanger ble overført til Mo sokn i Hosanger 1868. Gnr. 52/2 blei overført frå Voss sokn til Vinje sokn i Vosse-strand 1869.

I katolsk tid spelte kyrkjetukt ei svært viktig rolle for at kyrkja skulle kunne hevda sin autoritet. Den Lutherske kyrkja la langt mindre vekt på kyrkjetukt, jamvel om verdslege straffer som gapestokk og bøter framleis vart brukt. Meir vanleg var åndelege straffematodar, som til dømes det å måtta stå til offentleg skrifte. Dette gjekk ut på at dei som hadde synda, ofte kvinner som hadde fått born utanfor ekteskap, måtte stå framfor kyrkjelyden og vedkjenna seg syndene sine og be om tilgjeving. Personar som måtte halda offentleg skriftemål vart gjerne kalla "publice absolverede".

Frå slutten av 1600-tallet vart det meir og meir vanleg at kongen gav dispensasjon frå pålegg om offentleg skrifte mot at syndaren i staden betalte bot og lova betring. Inspirert av pietistiske tankar vart reglane skjerpa på 1730-talet. Offentleg skrifte for leiarmål vart formelt avskaffa i 1767, og mot slutten av hundreåret gjekk dei ulike straffemidla etterkvart ut av bruk.

Kyrkjebøkene er mikrofilmet, og film/mikrokort kan ein få kjøpt gjennom Riksarkivet.

Databasen er registrert av Renathe-Johanne Wågenes.